Anonymous - 2016-06-19, 17:04
Anonymous - 2016-06-20, 08:21 Widzę, że temat już nieaktualny, ale czy ktoś może powiedzieć mi jak pomocne są wizyty u psychiatry? Czy można liczyć na całkowite wyleczenie? Anonymous - 2016-06-20, 08:36
To zależy, z jakim problemem przychodzisz... Motyl - 2016-06-20, 14:45
Jeżeli będziesz szczera z psychiatrą, to zorientuje się on w Twoich dolegliwościach i będzie mógł dobrać odpowiednie leki. Czasem musi minąć troszkę czasu, leki muszą zacząć działać, a to trwa chociaż z te 2-3 tygodnie zazwyczaj.
Najlepiej zapytać o to lekarza, wszystko zależy od dolegliwości. Nawet jeżeli jakiejś choroby nie da się wyleczyć całkowicie, to można przytłumić jej objawy, można żyć zupełnie normalnie. majorka83 - 2016-08-22, 05:51
Ale po czym rozpoznajesz kompetencje ? Po wyksztalceniu? sposobie rozmowy? A może masz opór przed zaufaniem komukolwiek? Moja na początku rozmawiała że mną bardzo prostym językiem. Powoli zdobywała moje zaufanie. Teraz wiem ze moja kompetencje ma tylko mój opór, zaburzenia i przebyte traumy są bardzo trudne do przejścia. Moja terapeuta nie musi być dla mnie autorytetem, ważne że czuję się przy niej dobrze bezpiecznie i mogę jej zaufać. Reszta to praca wlasna. komarymniepogryzły - 2016-08-26, 01:57 Czy w każdym nurcie psychoterapii jest kontrakt? Niedotykalna - 2016-08-26, 16:42 komarymniepogryzły, nie. Kontrakt chyba nie zależy od nurtu, z tego co wiem nie wszyscy terapeuci go stosują. Kontrakt musi być dostosowany do możliwości pacjenta, nie każdy jest w stanie od razu spełniać jakieś warunki. Dobrze tą kwestię omówić z terapeutą. A dlaczego pytasz? Mi kontrakt bardzo pomaga. Ella - 2016-08-26, 18:20 Ja z kolei wiem, że kontrakt jest tworzony w każdym przypadku, niezależnie od nurtu terapii. Bo w takim kontrakcie wcale nie muszą znajdować sie górnolotne zobowiązania typu "nie będę się ciąć, nie będę wymiotować, nie będę przedawkowywać leków, będę normalnie jeść". Taki kontrakt na początku obejmuje formy spotkania, np. kwestię punktualności, przekładania sesji, formę zapłaty, możliwość kontaktowania się z terapeutą między sesjami... Dodatkowo, wcale nie jest tak, że kontrakt musi być spisany na papierze i podpisany przez obie strony. Zobowiązanie ustne wystarczy. To po prostu zasady ustalane na początku terapii. Niedotykalna - 2016-08-26, 19:17
No... zasady to się raczej ZAWSZE ustala. Inaczej rozumiemy kontrakt. Anonymous - 2016-08-26, 20:27 Jestem w trakcie 4 terapii i... tylko raz miałam kontrakt. I to na takiej zasadzie, że jeśli utaję przed terapeutą myśli samobójcze, a on się zorientuje, że coś takiego miało miejsce, to od razu kończymy terapię. Teraz nie mam ustalonych nawet zasad, bo... i terapeutka i lekarka uważają, że jestem tak niestabilna i mam tak mocne huśtawki, że stawianie mi warunków mogłoby tylko mi zaszkodzić. komarymniepogryzły - 2016-08-27, 15:33 Niedotykalna, ani razu nie miałam kontraktu. Niedotykalna - 2016-08-27, 16:04 komarymniepogryzły, ja też dopiero w obecnej terapii go mam. Wcześniej się leczyłam i były zasady ustalone, ale nie na zasadzie kontraktu. Wszystko zależy od terapeuty. Ale wydaje mi się, że kontrakt to fajna rzecz. Zwłaszcza jeśli komuś ciężko trzymać się ustalonych zasad i przez to nie potrafi zrobić kolejnych kroków do przodu - kontrakt to ułatwia. komarymniepogryzły - 2016-08-27, 16:14 W sumie jak tak myślę, to chyba nawet nie miałam omawianych zasad. 
majorka83 - 2016-08-30, 22:29
To trochę dziwne i głupie. Chcąc przyznać się do myśli samobójczych musieć je zadając żeby zostać na terapii zamiast rozmawiać skąd się wzięły jesteś zastraszana przerwaniem terapii. To chyba nie działa na korzyść i gdzie miejsce na szczerość i otwarcie... Anonymous - 2016-08-30, 22:59 majorka83, ja uważam, że na tamten czas to było bardzo dobre. Bylam w takim stanie, że w każdej chwili mogłam ze sobą skoczyć, jednocześnie wiązałam z terapia wiele nadzieji. Ten warunek miał zapewnić, że w razie nawrót myśli s, poinformuję o nich terapeute i będziemy działać by bardziej mi pomóc a nie będę udawać, że nic się nie dzieje. W tedy bardzo zależało mi by pokazać wszystkim innym i sobie samej, że jest dobrze i że jest zajeboscie. A nie było. No i tak jak teraz (to mi zostało, mimo że lecze się już 14 lat) mówiłam 'NIE' w kwestii szpitala a to był ten strach w razie tych natretnych myśli samobójczych. |
||||||||||||||||||||||
