Anonymous - 2016-03-31, 16:37 Dokładnie, zależy na jaki oddział trafisz. Ja już mówiłam, jak było na moim i już nie chce o tym mówić i nikogo straszyć. 
Tissaia - 2016-04-04, 08:56 A jak wygląda sama sprawa przyjęcia - Psycholog powiedziała mi żebym po prostu poszła na Izbę Przyjęć, ale nie mam skierowania, a wizytę u psychiatry mam dopiero na koniec kwietnia Anonymous - 2016-04-04, 10:19 Tissaia, jeśli czujesz, że nie powinnaś czekać do końca kwietnia, to jak najbardziej idź na izbę przyjęć bez skierowania. Grzesiek1991 - 2016-06-19, 12:51 Ponad miesiąc temu wróciłem ze szpitala psychiatrycznego i czuję się o wiele lepiej. Dobrali mi lekarstwa. W każdy razie nie żałuję pobytu na oddziale. Mam zmniejszoną ilość głosów. Muszę przyznać, że nawet myśli samobójcze prawie całkowicie zniknęły. Cieszę się, że wreszcie dobrali mi leczenie. 
Niedotykalna - 2016-07-21, 15:09 Grzesiek1991, gdzie byłeś w szpitalu? Mam nadzieję, że zaglądniesz i odpowiesz. Grzesiek1991 - 2016-07-24, 12:01 Byłem na oddziale psychiatrycznym w 5 wojskowym szpitalu przy ul. Wrocławskiej w Krakowie. Uważam, że jest to lepszy oddział niż w Babińskim. Bo w Babińskim też byłem i tam było bardzo kiepsko. Przynajmniej według mnie. Niedotykalna - 2016-07-26, 01:14 Grzesiek1991, też byłam na Wrocławskiej raz i samego pobytu nie wspominam źle. Dopiero jak wyszłam to mój lekarz uświadomił mi jaką krzywdę zrobiono mi przez nafaszerowanie pewnymi lekami. Grzesiek1991 - 2016-07-26, 11:38 A kiedy byłaś na Wrocławskiej? A w jakich byłaś jeszcze szpitalach? I który w pobytów w szpitalu był według Ciebie najlepszy? Niedotykalna - 2016-07-26, 12:12 Najwięcej mi dały pobyty w Klinice Psychiatrii CM UJ przy ul. Kopernika 21a. Byłam tam około 25 razy i każdy z tych pobytów coś mi dał. Myślę, że już do szpitala nie wrócę, ale jeśli miałabym gdziekolwiek pójść to tylko tam. Na Wrocławskiej byłam od lutego do maja 2015. SummertimePain - 2016-08-27, 16:25 Byłam w Sosnowcu i Krakowie w Klinice na Kopernika 21a w związku z zaburzeniami odżywiania i rzeczywiście Kraków okazał się o wiele lepszy, ale i tak nie przyniósł poprawy, głównie przez to, że nie godzilam się na leczenie. Chara - 2016-09-21, 22:51 Byłam w takim miejscu i wyszło mi to na dobre. Poznałam osoby którzy mnie zrozumieli. Zaczęłam dbać o siebie. Czy to wstyd? Moim zdaniem nie. To taki sam szpital jak każdy inny... Tylko inni ludzie tam trafiają. Mimo to, nadal jestem pesymistką. Niedotykalna - 2016-09-21, 22:54 SummertimePain, bez Twojej zgody na leczenie żaden szpital nie ma prawa być skuteczny. Anonymous - 2016-09-22, 01:13 Osobiście nie byłam i nie będę... (unikam sytuacji w których ktoś mógłby pomyśleć ze cos mi jest) ale znam osoby które tam były i tak naprawdę najwięcej zależy od nastawienia, jeżeli osoba nie będzie chciała otrzymać pomocy i wyjść z danej choroby to żaden szpital nie pomoże niestety... zależy też od ludzi i opiekunów na oddziale.. np. w Lublińcu na oddziale zamkniętym dla dorosłych (byłam w odwiedzinach, widziałam) wiele osób siedzi samemu a opiekunki tylko przynoszą tabletki i ewentualne zakupy.. na które nie zawsze chcą się zgodzić... [ Komentarz dodany przez: Alice Liddell: 2016-09-22, 01:16 ] Używaj polskich znaków.
Anonymous - 2016-09-22, 01:17 xTwirro, dlaczego? To też jest pomoc. Niedotykalna - 2016-09-22, 08:36
W pobycie w szpitalu nie chodzi o to, by "wyjść z choroby" (to jest proces bardzo długi, nawet kilkunastoletni), ale o to, by poprawić swój stan na tyle, by móc w miarę funkcjonować i by się dalej leczyć ambulatoryjnie, z czasem wyzdrowieć (lub nie - zależy od choroby). |
||||||||
