Evi - 2016-02-12, 14:31 Dlatego zerwałam kontakt z koleżanką ze szpitala, mam wyrzuty sumienia, szkoda mi jej i świetnie się dogadywałyśmy, ale nie chcę nigdy drugi raz przechodzić przez coś takiego... Ejber - 2016-02-12, 15:58 Nie utrzymuje kontaktów, ze szpitala w Gnieźnie i pewnie z Poznania, też nie będę utrzymywać. Z pewnymi osobami dobraliśmy się idealnie  , ale po wyjściu ze szpitala, wracam do swojego życia.
Anonymous - 2016-02-12, 17:01
Dokładnie. Wraca się do swojego życia. Tam jak się jest to odrębny świat. Tissaia - 2016-02-15, 15:34 wiem, że pytałam o to wcześniej, ale jakoś bez echa się odbiło, a bardzo chciałabym się dowiedzieć co i jak... Otóż czy ktoś może był w szpitalu we Wrocławiu - mam na myśli oddział dla dorosłych? Jak wygląda tam pobyt? Czy jest prowadzona jakaś terapia czy tylko się siedzi i bierze leki? Grzesiek1991 - 2016-02-18, 11:05 Idę znowu do szpitala psychiatrycznego. 
14 marca mam termin przyjęcia. Jak tu żyć? 
Anonymous - 2016-02-18, 12:23
Normalnie żyć. 
Co się stało, że tam zmierzasz? Grzesiek1991 - 2016-02-18, 12:34 Przez to, że słyszę głosy i mam myśli samobójcze. Skierował mnie tam lekarz psychiatra.
Anonymous - 2016-02-18, 20:16 Grzesiek1991, to należy iść. Myśli samobójcze i głosy to poważna sprawa. Jeśli mogę zapytać... Jakiego rodzaju są te głosy? Grzesiek1991 - 2016-02-20, 00:12 Te głosy mówią mi o samobójstwie, śmierci i o smutnych zdarzeniach w moim życiu.
Anonymous - 2016-02-20, 07:51 Grzesiek1991, to tym bardziej powinieneś iść do szpitala. Tam dobiorą Ci leki... Mam nadzieję, że to dobry szpital.
Anonymous - 2016-02-26, 23:39 Marianna byłam ostatnio na Sobieskiego i był remont więc coś się tam dzieje, więcej będę wiedzieć jak pójdę na terapię Tissaia - 2016-03-29, 21:00 Jak wygląda leczenie w szpitalu - chodzi mi o terapię, etc. Co się właściwie tam robi? moja Psycholog coraz mocniej sugeruje żebym tam poszła (mam myśli s. i autoagresja, i problemy z dobraniem leków - od listopada miałam je trzy razy zmieniane, wcześniej też były problemy z dobraniem lekarstw, tylko że teraz doszły do tego problemy z nerkami i całą listą innych leków, które muszę brać )Stąd zaczynam się zastanawiać czy taki pobyt rzeczywiście by mi pomógł?
TOM - 2016-03-29, 21:12 Kluczem jest wylądowanie na właściwym oddziale. Ja wylądowałam na takim dla schizofrenii i psychoz, a zdiagnozowali mi zaburzenia osobowości i wprost powiedzieli, że nie są mi w stanie tutaj pomóc. Dwa miesiące bezsensownego siedzenia w zamknięciu. Myślę, że inaczej by się to potoczyło, gdybym od razu wylądowała na zaburzeniach osobowości i nerwicach. Szpital generalnie jest świetną sprawą, bo ustawią Ci leki na podstawie codziennej obserwacji i będziesz miała stałą opiekę lekarską. Dla mnie to też był mały odwyk od ostrych przedmiotów, zostały mi tylko przypalenia. Ella - 2016-03-29, 21:36
Z mojego doświadczenia wygląda to tak: 1. Trafiasz pod opiekę jednego lekarza psychiatry, który poprzez wywiad z Tobą, próbuje dobrać Ci odpowiednie leki. 2. Masz możliwość regularnej psychoterapii (ja miałam aż 2 razy w tygodniu). 3. Możesz chodzić na terapię zajęciową (praca manualna, poranne ćwiczenia, trening "autogenny" - relaksujący, muzykoterapia, spacery). I w sumie... tyle. Oczywiście najwięcej czasu schodzi na nawiązywanie nowych kontaktów, poznawanie pacjentów i takie tam różne przygody...
Niedotykalna - 2016-03-30, 01:20 Jestem na oddziale z TOMEM choć też mam zaburzenia osobowości. Ale to oddział dla mnie bo miałam długą psychoze i leczenie tutaj naprawdę mi pomogło. Jednak bardzo ważne jest to by trafić na właściwy oddział. A to jak wygląda pobyt zależy od tego gdzie trafisz. Ja dobrze czuję się w Krakowie na Kopernika ale IPiN też wspominam dobrze. Sporo zajęć, na szczęście zwykle dostosowanych do stanu pacjenta. Przynajmniej ja mam takie poczucie. Zajęli się mną kompleksowo choć nie wierzyłam im w psychozie i z moją lekarka dre koty. Dużo zależy od nastawienia samego pacjenta. |
||||||||||||
