Axxie - 2014-06-28, 14:39 U mnie raczej są to "kontakty międzyludzkie" i nadmierne branie do siebie najmniejszych szczegółów. Że o analizowaniu każdego kwiatka nie wspomnę. WatPomp - 2014-07-07, 15:26
Ogólnie czuje brak sensu życia ale też brak chęci śmierci, jestem w stanie obojętnym. Ale przychodzą takie chwile ogromnego strachu, sama nie wiem dokładnie o co chodzi, czuję ,że nie mam przyszłości, bo cokolwiek nie zrobię sensu dalej nie będzie.
Kiedyś tak jak piszesz, mocniejsze z wkurzenia. Teraz jest mi wszystko obojętne, a powód aa ciągle ten sam - różne powody zbite w szarą masę, nic dokładnie ale wszystkiego po trochu. Można by rzec ,że tnę się przez życie haha 
Mocniejsze ciecia pod wpływem alkoholu, jedno piwo kilka milimetrów głębiej. xxxMsDeathxxx - 2014-07-12, 22:28 Najczęstszym powodem to chyba zawód na ludziach. Kiedy się na kimś zawiodę i nie wiem co zrobić, w ruch wchodzi żyletka. Ludzie są dwulicowi i fałszywi ( nie wszyscy ), ale większość. Często robię to kiedy wraca ojciec alkoholik i nagle przewraca cały ład dzienny na wielką wojnę domową. Wtedy wysiadam. ;( Niestety takie sytuacje są prawie codziennie. Są dni, w których po prostu muszę to zrobić, a powodem może być cokolwiek nawet jakaś mało istotna rzecz, albo powodu może po prostu nie być, robię to i już. ;x pinkrabbits - 2014-07-15, 22:24
Kiedy jestem na siebie wściekła, albo chcę się za coś ukarać. Bardzo często, kiedy czuję wstyd. Nie znoszę tej emocji, wstydzę się jej (piękne błędne koło), a towarzyszy mi od pierwszego wspomnienia. Kiedy się tnę, paradoksalnie (na chwilę) czuję, że jestem silniejsza, że mam kontrolę. Bardzo często także z powodu pustki, jakiegoś dziwnego zagubienia.
Dokładnie coś takiego.
Paradoksalnie, gdy jestem smutna, pusta, to jest tego więcej, np. całe udo od kości biodrowych do linii krótkich spodenek (mam ją już wyczajoną, bo staram się ukrywać blizny, a krótkie spodenki kocham  ). Ale za to są płytsze, bo kiepsko mi idzie cięcie na biodrach i brzuchu. Jak jestem wściekła, to ręce, ramiona albo kostki u nóg, mam takie 'olać to, i tak nic się już nie liczy'. Najbardziej lubię ręce, ale rzadko to robię, bo mam tam najgłębsze blizny, które potem trzeba chować.
Anonymous - 2014-08-07, 00:59 Emocje się skumulowały. Ekscytacja, gniew, smutek, radość, znienawidzenie. isolate - 2014-08-23, 11:00 Nie musi być powodu. Wieczne napięcie, smutek, przeładowanie emocjonalne... W pewnym momencie wybucham, każdy powód jest dobry. A jaki jest najczęstszy? Hmm... Może to brzmi absurdalnie, ale najczęściej, gdy mam dobry dzień i wyjdę z domu, gdy przebywam z ludźmi, przełamuję się i próbuję mierzyć z rzeczywistością, wtedy niemal na pewno po powrocie do domu chwycę żyletkę. Holycarrot - 2014-10-30, 19:39 Chyba nie mam konkretnego powodu. Znoszę dużo rzeczy po cichu ciągle przyjmując nowe, aż w końcu przychodzi taki punkt załamania, gdy trzeba to jakoś z siebie wyrzucić. hektor - 2014-10-30, 21:30 Dla mnie powodem jest potrzeba ukarania się za niepowodzenia. Chęć zniszczenia siebie za to jaki jestem. Nina - 2014-10-30, 21:39 Ja już chyba nie muszę mieć powodu. Wszystko jedno. BlackAngel - 2014-10-30, 21:41 Ja robię to gdy mi po prostu źle... Partyzant - 2014-10-31, 21:17 Najczęstszym powodem jest stres, wewnętrzne napięcie które trzeba wypuścić z krwią, często też ta 'pustka', obojętność. To daje chwilowe odprężenie, potem wszystko wraca do perwotnego stanu... Hathor - 2015-01-31, 11:44 Uczucie samotności, której nie pomaga pokonać nawet rozmowa z koleżanką czy rodzicami; samotność w związku (kiedy jeszcze w nim byłam), czyli po prostu uczucie odrzucenia przez partnera, braku zrozumienia, złość partnera; kłody rzucane pod nogi w postaci utraty pracy; bardzo niska samoocena i myślenie o sobie jak o najgorszej, mimo, że nie chcę o tym myśleć (ale nie potrafię przerwać); zauważanie samych moich porażek, podczas gdy u innych widzę same sukcesy. Anonymous - 2015-02-19, 09:26 Bałagan w głowie. Uczucia i emocje, które próbuję tłumić, bo nie mam bladego pojęcia, co innego mogłabym z nimi zrobić. Później nawet nie potrzebuję żadnego konkretnego bodźca - wystarczy mi to, co czuję. Czuję...nie jestem pewna. Nie umiem tego nazwać, nie wiem, co to jest. Nie daje mi spokoju, nie mogę się skupić, skoncentrować, zebrać myśli, niczym się zająć. Wtedy cięcie się mi pomaga, wreszcie czuję spokój mogę wrócić do swoich codziennych zajęć. Czasami robię to w wyniku jakiegoś sprawiającego mi ból wydarzenia. Wtedy zagłuszam ból psychiczny i uspokajam się. Kiepskie wyjście, ale nic szybszego w działaniu nie znam. lullaby - 2015-02-19, 12:28 Też aż coraz częściej mam ochotę znów spróbować. Żeby sprawdzić czy to faktycznie może pomóc tak jak kiedyś. Pomagało na sekundę stłumić żal, bezradność, poczucie pustki i samotności. Zagłuszało uczucie bycia najgorszą i żałosną. Czasem było sposobem na jeszcze większe upodlenie. Anonymous - 2015-03-02, 16:00 Ja się tnę: - z nudów, - żeby rozładować napięcie emocjonalne, - żeby coś poczuć w stanach, gdy mam wrażenie ze jestem martwa, - gdy jest mi potwornie smutno. Czuję wtedy ten przymus i nic nie jest w stanie mi pomoc, po prostu muszę coś zrobić. Gdy nie mam pod ręką żyletki udaję się w ustronne miejsce i walę głową w ścianę albo biję się pięścią po twarzy. Interpunkcja.// Kel. |
||||||||||||||||
