Shadow - 2016-04-23, 00:04 Kiedyś myślałam, że moja mama nigdy się o tym nie dowie... Życie jednak chciało inaczej. No cóż, bywa i tak. Ostatnio mam dość ciągłego ukrywania ran. Zawsze jak ktoś pytał ( bo zobaczył przypadkiem), to kłamałam. Mówiłam, że to sprawka zwierząt itp. Ale ostatnio zastanawiam się nad tym, czy jeśli ktoś zapyta, to czy nie powiem prawdy. Nie mam siły już kłamać, wymyślać historyjek, ukrywać, zastanawiać się cały czas, czy aby czegoś nie widać. Po co się jeszcze bardziej biczować? Jeśli ktoś tego nie zrozumie -trudno, jego sprawa. Przynajmniej będę wiedzieć, komu na mnie zależy. ( I pomyśleć, że piszę to ja - człowiek, który żyje kierując się tym, co sobie inni o mnie pomyślą.  )
seta.czystej - 2016-04-25, 01:25 wczoraj osoba ,która wie zapytała "co ci się stało w ramię? kot? praca?" Jedno spojrzenie i standardowe "no co Ci mogę powiedzieć... stare czasy". Czasy może nie takie stare bo styczniowe, ale po bliźnie ciężko poznać ile ma. Mi jednak ciężko było powiedzieć, że to tegoroczny nabytek ;/
Na ludzi z "ulicy" patrzących na mnie jak na okaz w cyrku mam wyj**ane, przed znajomymi coś tam się staram powymyślać o zwierzętach, rowerach, pracy, gdzie śmieje się sama do siebie bo przecież co za pajac widząc taką szrame uwierzy że to koteczek hahaha. hmmm... a bliscy ? jeżeli są to martwa cisza, może do wczoraj, ale już po temacie. Pennyroyal Tea - 2016-04-25, 19:12 Stanowczo za wiele osób... Muszę teraz zadbać o to aby kilka najbliższych osób uwierzyło mi w to, że nagle problem znikł i wszystko jest ze mną okay. Nie podoba mi się to co oni chcą z tym zrobić, właściwie wbrew mnie. spacedementia - 2016-05-25, 02:09 Mam ochotę pewnej osobie pokazać (powiedzieć się nie odważę) tak żeby już nie było wątpliwości, skąd te rany. Na razie nadal jedyną osobą, która się dowiedziała jest moja matka, ale chyba już zapomniała. I dobrze. Na szczęście znajomi nadal się nie domyślają. Smutasny - 2016-05-25, 06:14 Chyba nikt. Chociaż możliwe, że znajomi coś podejrzewają, ale nic nie mówią Anonymous - 2016-05-25, 18:18 O mnie wiedzą przyjaciele i ojciec z matką (ale myślą, że już z tego wyszłam). Niestety mam rany i blizny w każdym miejscu na ciele w tym na rękach(co jest największym problemem), że nie sposób tego ukryć, a nie jestem człowiekiem, który uważa na takie rzeczy. Chodzę normalnie w rękawkach i gdzieś mam opinie ludzi obcych. Czasem ktoś się uśmiechnie, jakby znał ten problem, czasem popatrzy z pogardą, a czasem jakby przestraszony ucieka wzrokiem. Jednak przy rodzinie bardzo się pilnuję, żeby zawsze mieć zakryte ciało. jogusiek@ - 2016-05-25, 21:18 Koleżanka. Matka myśli, że już z tego dawno wyszłam. I dobrze. winyl - 2016-06-03, 14:56 kilka zaufanych i bliskich mi osób. noir - 2016-06-03, 22:30 Nikt. Teo - 2016-06-04, 18:47 Tylko ważna dla mnie osoba Anonymous - 2016-06-04, 18:49 W jaki sposób objawia się u Was autoagresja? Pod jaką/jakimi postacią/postaciami? Ja najczęściej jestem autoagresywna pod względem psychicznym. Znęcam się nad sobą psychicznie. monor - 2016-06-07, 21:46 Chyba nikt, w każdym razie nikomu nie mówiłam. Może ewetnualnie mój luby się domyśla, ale nic mi nie mówi. Nie mam blizn w widocznych miejscach, więc nawet nikt nie ma skąd się domyślić. Anonymous - 2016-06-08, 16:54 Dziś dowiedziała się koleżanka ze studiów. Reaper - 2016-06-09, 21:58 Kilka osób ważnych. Kilka niepoorządanych też. craving - 2016-06-10, 21:41 Łoch, masa osób. Wiele znajomych, byłych znajomych, byłych partnerów... Z rodziny brat, pewnie jeszcze tata. Lekarze. |
||||||||
