Anonymous - 2010-03-13, 22:41 Dżyzas, ale z was wrażliwce, nie kumam tego. :< Anonymous - 2010-03-13, 22:51 Gdyby tak chrzaniła osoba, którą mam za przyjaciela... Choć... eee... nieee... to jest niemożliwe po prostu. Ja się nie przyjaźnię z takimi ludźmi. Jakoś nie trafiłam na szczęście. Tzn... może tak - moja przyjaciółka tak mówi, ale dlatego, że wie, że ja mam do tego dystans i sama się śmieję ostatnio z takich tekstów. Już na tyle potrafię się od tego "odkleić" emocjonalnie. Zresztą emocje i emocjonalne podejście są... No ale nie będę kontynuowała... to jest raczej osobny temat. Po prostu są sytuacje i sytuacje.
Bywa.
Bywa  .
[ Dodano: 2010-03-13, 23:02 ] PS. Ta przyjaciółka już wie. Sama zauważyła, choć mi na tym nie zależało. Nie musiałam jej do tego pchać. Anonymous - 2010-05-25, 03:11 Swojego czasu (jakieś 5 - 6 lat temu) moja matka zakomunikowała całej rodzinie, że robię jej na złość i się tnę. Masakra. I od tego czasu, gdy ktoś z rodziny widzi mnie w długim rękawku, czy w bransoletach - zwraca uwagę i mnie podejrzanie obserwuje. Zawsze się kryłam, zawsze się udawało (no prócz jednej wpadki). Kiedy ja nie chciałam - wszyscy pilnowali, a teraz kiedy specjalnie na rodzinną imprezę poszłam w krótkim rękawku - by właśnie widzieli, by zrozumieli że gdy mówię, że się źle dzieje to tak jest - nikt nie widzi. Nikt. Żałosne. Po za tym - wie sporo osób, przyjaciele, znajomi... nie kryłam się z tym, tylko w domu uważałam. No, przed znajomymi teraz się kryję. Uważam bardzo. Ale ze względu na własne dobro. Anonymous - 2010-05-25, 14:28
Dlatego właśnie nikomu z rodziny nigdy nie pokażę blizn. Nie wiem, jak by na to zareagowali... I chyba nie chcę wiedzieć...
Tzn? Anonymous - 2010-05-25, 22:03
chodzi o to, że kiedyś jakoś specjalnie się nie ukrywałam wśród znajomych, dlatego bo im ufałam. Nie wyszło to dla mnie najlepiej i właśnie dlatego, teraz ukrywam przed wszystkimi. Nauczyłam się, że słabości przez nas okazane - zostaną wykorzystane przez innych. Anonymous - 2010-05-27, 14:52
Jakbym sama siebie słyszała. Również żałuję, że niektórzy znajomi wiedzą o tym, co kiedyś robiłam. Anonymous - 2010-05-28, 10:16 Wie moja mama, mój tata, podejrzewam, że mój młodszy brat. Wiedzą przyjaciele, znajomi i terapeutka. W obecnej sytuacji nie żałuje, że któraś z tych osób wie. Anonymous - 2010-06-12, 13:28 Przedwczoraj o moich ekscesach sprzed dwóch lat dowiedziała się kumpela z nowej szkoły. Nie jestem teraz pewna czy dobrze zrobiłam opowiadając jej swoją historię. Przekonam się z czasem... BlackLily - 2010-08-28, 22:47 widzę, że dawno nikt nie pisał tutaj, ale tak sobie pomyślałam, że się dołączę. u mnie najpierw dowiedział się terapeuta (dzielny facet, bo naprawdę wiele znosi...), potem kumpela (był sylwester, a ja w ramach aa łyknęłam jakieś prochy i popiłam alkoholem. to skutecznie rozwiązało mi język). potem zaprzyjaźnione małżeństwo. wiedzą bliskie znajome z pracy. psychiatrzy do których trafiałam z ostrego, albo sama szłam. no i wy. ale się dużo zrobiło tych osób.... wiecie, teraz żałuję, że powiedziałam - niektórym z nich. nawet nie dlatego, że się śmieją czy coś. tylko np dla kumpeli to za ciężkie. bo ja niestety nadal to robię i ona nic na to nie umie poradzić. i się ostatnio zdołowała. więc żałuję. tylko, wiecie, niestety nie umiem żałować cięcia  nie umiem.
i właśnie znów jestem w trakcie i mam już dość wszystkiego 
Green_girl_94 - 2010-08-28, 22:53 BlackLily może nie znam się na tym, ale postaraj się jakoś walczyć. Postaraj się znaleźć jakiś cel. Też mam dość wszystkiego, więc może zrobimy tak, że będziemy razem walczyć? BlackLily - 2010-08-28, 22:56 ale... Green_girl_94, powiedz, jaki masz cel? bo ja nie mogę sobie poradzić z tym, że ja bym już nic nie chciała. ja po prostu mam dość wszystkiego. wszystko boli już naprawdę nie wiem, dla czego warto się starać
Green_girl_94 - 2010-08-28, 22:59 No cóż jak dla mnie to tylko satysfakcja, że mogę sama ze sobą wygrać. BlackLily na pewno jest coś co chcesz jeszcze osiągnąć. BlackLily - 2010-08-28, 23:24 nie wiem... osiągnąć...? pustka w głowie
a starać się o zmianę w życiu...może dla bliskich mi przyjaciół z pracy? dla tych dobrych chwil z nimi spędzonych? ale tyle jest na co dzień stresu, napięcia i zniechęcenia a leki jakoś na razie mi nie podnoszą nastroju. zresztą, na co ja liczę. że mi życie zmienią? ha ha ale dziękuję, dziękuję, Green_Girl dużo raźniej...
Green_girl_94 - 2010-08-28, 23:27 BlackLily nie masz za co dziękować. Czasami, gdy jest mi potwornie źle to chcę by ktoś przy mnie był dlatego i ja staram się być przy innych gdy jest im źle. Czasami źle na tym wychodzę, ale to było tylko raz i nie warto o tym nawet wspominać. BlackLily - 2010-08-28, 23:51 mam nadzieję, że nie będziesz żałować że dziś ze mną pisałaś. |
||||||||||||||||||
