mustainne - 2016-11-09, 23:29 Wisława Szymborska Pokój Samobójcy Myślicie pewnie, że pokój był pusty. A tam trzy krzesła z mocnym oparciem. Tam lampa dobra przeciw ciemności. Biurko, na biurku portfel, gazety. Budda niefrasobliwy, Jezus frasobliwy. Siedem słoni na szczęście, a w szufladzie notes. Myślicie, że tam naszych adresów nie było? Brakło, myślicie, książek, obrazów i płyt? A tam pocieszająca trąbka w czarnych rękach. Saskia z serdecznym kwiatkiem. Rado iskra bogów. Odys na półce w życiodajnym śnie po trudach pieśni piątej. Moraliści, nazwiska wypisane złotymi zgłoskami na pięknie grabowanych grzbietach. Politycy tuż obok trzymali się prosto. I nie bez wyjścia, chociażby przez dzrwi, nie bez widoków, chociażby przez okno, wydawał sie ten pokój. Okulary do spoglądania w dal leżały na parapecie. Brzęczała jedna mucha, czyli żyła jeszcze. Myślicie, że przynajmniej list wyjaśniał coś. A jeżeli wam powiem, że listu nie było- i tylu nas- przyjaciół, a wszyscy się pomieścili W pustej kopercie opartej o szklankę. Mustela Nivalis - 2016-11-13, 13:20 Tu Barańczak Jeżeli porcelana to wyłącznie taka Jeżeli porcelana to wyłącznie taka Której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu, Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby Nie było przykro podnieść się i odejść; Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce, Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci, Jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć gdy nadejdzie czas następnej przeprowadzki na inna ulicę, kontynent, etap dziejowy lub świat Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać? Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze? Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy w świecie czuł się jak u siebie w domu? monor - 2016-11-14, 22:29 Różewicz Tadeusz Białe groszki 20 sierpnia wyszła z domu i nie powróciła osiemdziesięcioletnia staruszka chora na zanik pamięci ubrana w granatową sukienkę w białe groszki ktokolwiek wiedziałby o losie zaginionej proszony jest EverPaiin - 2016-11-15, 19:25 Herbert Potęga smaku To wcale nie wymagało wielkiego charakteru nasza odmowa niezgoda i upór mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku Tak smaku w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono słano kobiety różowe płaskie jak opłatek lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha lecz piekło w tym czasie było jakie mokry dół zaułek morderców bark nazwany pałacem sprawiedliwości samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce posyłał w teren wnuczęta Aurory chłopców o twarzach ziemniaczanych bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach Zaiste ich retoryka była aż nazbyt parciana (Marek Tulliusz obracał się w grobie) łańcuchy tautologii parę pojęć jak cepy dialektyka oprawców żadnej dystynkcji w rozumowaniu składnia pozbawiona urody koniunktiwu Tak więc estetyka może być pomocna w życiu nie należy zaniedbywać nauki o pięknie Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać kształt architektury rytm bębnów i piszczałek kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie To wcale nie wymagało wielkiego charakteru mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku Tak smaku który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała głowa Anonymous - 2016-11-15, 19:35 S. Grochowiak Święty Szymon Słupnik Powołał go Pan Na słup. Na słupie miał dom I grób. A ludzie chłopaka na szafot przywiedli, Unieśli mu głowę w muskularnej pętli. Powołał go Pan na stryk. Powołał go Pan, By trwał. By śpiewał mu pieśń i piał. A ludzie dziewczynę wśród przekleństw gwałcili I włosy jej ścięli, i ręce spalili. Powołał ją Pan na gnój. Powołał go Pan Na słup. Na słupie miał dom i grób A ludzie mych wierszy słuchając powstają I wilki wychodzą żerującą zgrają... Powołał mnie Pan Na bunt. Anonymous - 2017-03-13, 19:49 Zbigniew Herbert Kamyk kamyk jest stworzeniem doskonałym równy samemu sobie pilnujący swych granic wypełniony dokładnie kamiennym sensem o zapachu który niczego nie przypomina niczego nie płoszy nie budzi pożądania jego zapał i chłód są słuszne i pełne godności czuję ciężki wyrzut kiedy go trzymam w dłoni i ciało jego szlachetne przenika fałszywe ciepło -- Kamyki nie dają się oswoić do końca będą na nas patrzeć okiem spokojnym bardzo jasnym Niedotykalna - 2017-07-02, 07:03 Droga Noc jest jak śpiące zwierzę; charczący niepokój biega w niej jak przeżute, niejasne obrazy, wiatr szarpie niepokojem chwil zastałą ciszę, zsiadłą kiedyś, przed burzą szklącym się upłazem. Drogą chaty przepełzły rozmazane w granat gęstego i bez blasku zamarzłego nieba... Pola dymią od bieli i rdzewieją zmierzchem... Wiatr się snem przehołubia po śliskich kolebach. Wiatr rozwiewa czupryny przycichłego śniegu (pies we mgle cicho szczeka jak w pustym mieszkaniu), drży biel, płaźń falująca nawisami wiatru i noc trwa rozłożona na śliskim posłaniu. Jak łatWo dnia zapomnieć, gdy się nocą idzie, i jak trudno z własnego nieosiągu szydzić (o, ślepcy szukający drogi nad przepaścią, z dalekich równin w góry zabłąkani nocą. (O, ludzie chwytający próżnię pełną garścią.) Idzie się wiecznie, choć nie zawsze po coś... Z chat najeżonych ciszą wieje obce ciepło, przez szyby zamarznięte oglądasz krew światła... . . . . . . . .. .. .. . . . . . . . . . . . już się lepiej w mrok wedrzyj i nocą się zadław. patrz!... oglądasz przez okna życie pulsujące, rozpięte w szyb prześlizgu - prostokątnych tarczach, oglądzasz tętno wewnątrz parujące, gęste, oglądasz tylko... i to ci wystarcza... /Krzysztof Kamil Baczyński/ jo_aśka - 2017-07-02, 12:49 BĄDŹ MI Bądź mi od stóp do głowy, od pięty do ucha Od kolan do pachwiny, od łokcia do paznokci Pod pachą, pod językiem, od łechtaczki do rzęs Bądź biegunem mojego pomylonego serca Rakiem, który mózg jedząc pozwoli poczuć mózg Bądź wodą tlenu dla spalonych płuc Bądź mi stanikiem, majtkami, podwiązką Bądź kołyską dla ciała, niańką co kołysze Jedz mi brud zza paznokci, pij miesięczna krew Bądź żądzą i spełnieniem, rozkoszą, znowu głodem Przeszłością i przyszłością, sekunda i wiecznością Bądź chłopcem, bądź dziewczyną, bądź nocą i dniem Bądź mi życiem, radością, bądź śmiercią, zazdrością Bądź złością i pogarda nieszczęściem i nudą Bądź Bogiem, bądź Murzynem, ojcem, matka synem Bądź- i nie pytaj, jak Ci się wypłacę A wtedy darmo weźmiesz najpiękniejszą zdradę: Miłość, która obudzi śpiącą w Tobie śmierć Rafał Wojaczek Mustela Nivalis - 2017-10-16, 19:26 William Butler Yeats (1865-1939) An Irish Airman Foresees His Death I know that I shall meet my fate Somewhere among the clouds above; Those that I fight I do not hate Those that I guard I do not love; My country is Kiltartan Cross, My countrymen Kiltartan's poor, No likely end could bring them loss Or leave them happier than before. Nor law, nor duty bade me fight, Nor public man, nor cheering crowds, A lonely impulse of delight Drove to this tumult in the clouds; I balanced all, brought all to mind, The years to come seemed waste of breath, A waste of breath the years behind In balance with this life, this death. Irlandzki lotnik przeczuwa swoja śmierć Że się dopełni mój los, wiem, Gdzieś wśród znaczonych w chmurach dróg; Nie kocham, których bronię, ziem, Przeciwnik mój to nie mój wróg; Krzyż Kiltartański to mój kraj, Lud Kiltartański to mój lud, Z mej śmierci dla nich ani raj, Ni nie wyniknie większy głód. Nie obowiązek pcha mnie w bój, Ni prawo ani pochwał chór, Lecz poryw marzeń mnie w ten znój, W to kłębowisko rzucił chmur. Zważyłem wszystko - szereg lat, Czy przede mną, czy za mną, mniej Się, niż myślałem, zdaje wart, Gdy widzę życie to i śmierć. (przełożył Maciej Froński) Zakręcona - 2017-10-17, 23:45 Stanisław Barańczak Tekst do wygrawerowania na nierdzewnej bransoletce, noszonej stale na przegubie na wypadek nagłego zaniku pamięci Jeżeli coś cię boli: - dobra wiadomość: żyjesz. - zła wiadomość: ten ból czujesz wyłącznie ty. To wszystko dookoła, co cię szczelnie otacza nie czując twego bólu, jest to tak zwany świat. Ubawi cię, że jest on realny i jedyny, a lepszego nie będzie przynajmniej póki żyjesz. Gdy już skończysz się śmiać, odrzuć logiczny wniosek, że taki świat być musi przywidzeniem lub snem. Traktuj go całkiem serio, jak on przed chwilą ciebie - dokonując wyboru specjalnej ciężarówki, By w określonym miejscu i ułamku sekundy potrąciła cię, kiedy przechodziłeś przez jezdnię. CzarnyAnioł - 2017-11-25, 17:04 ŚMIERĆ Nocną porą o północy Śmierć nabiera swojej mocy Tu coś zgasło tu coś mroczy Cichuteńko śmierć tu kroczy I przechodzi wszystkie domy By Cię dorwać w swoje szpony Wiesz , że żyłeś wciąż zaciekle No więc wylądujesz w piekle Jak się zmienisz będziesz w niebie Bo śmierć przyjdzie i po Ciebie Mój wiersz chyba tylko to mi w życiu w miarę wychodzi 
Co o tym myślicie ? Anonymous - 2018-01-18, 19:00 Krzysztof Kamil Baczyński: Biała magia Stojąc przez lustrem ciszy Barbara z rękami u włosów nalewa w szklane ciało srebrne kropelki głosu. I wtedy jak dzban – światłem zapełnia się i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy i biały pył miesiąca. Przez ciała drżący pryzmat w muzyce białych iskier łasice się prześlizgną jak snu puszyste listki. Oszronią się w nim niedźwiedzie, jasne od gwiazd polarnych, i myszy się strumień przewiedzie płynąc lawiną gwarną. Aż napełniona mlecznie, w sen się powoli zapadnie, a czas melodyjnie osiądzie kaskadą blasku na dnie. Więc ma Barbara srebrne ciało. W nim pręży się miękko biała łasica milczenia pod niewidzialną ręką. poetka - 2018-05-07, 02:08 KS. JAN TWARDOWSKI Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko to co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego. Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście przychodzi jednocześnie jak patos i humor jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon żeby widzieć naprawdę zamykają oczy chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza. Comein - 2018-05-11, 18:17 TAK POWIEDZIAŁ ALKOHOL Marcin Świetlicki Nocą rozszedłem się we wszystkie strony, Aby się zbudzić w wielu różnych łóżkach, by nie pamiętać, że umarłem. Noszę przy sobie od niedawna zapasową parę skarpetek i koszulkę na zmianę, szczoteczkę do zębów, wszystko po to, żeby nie pamiętać, że umarłem, a także by mieć dom gdziekolwiek. Ona znienacka objęła mnie przez sen, dwukrotnie wymówiła obce imię, tak czule, że nieomal się zdecydowałem przyjąć to imię, wziąć sobie tę czułość. Ale umarłem i wyszedłem stamtąd, i nadal idę poprzez wietrzną próżnię. Ale umarłem - i jeśli znajduję miejsce na sen - to mocno przytulam poduszkę, krzyczę w poduszkę swoje imię martwe, krzyczę w poduszkę swoje imię martwe. i jeszcze fragment mojego ukochanego: Wydrążeni ludzie Eliot Thomas Stearns [...]I tak się właśnie kończy świat I tak się właśnie kończy świat Nie hukiem ale skomleniem. Anonymous - 2019-11-19, 08:40 Гори, гори, моя звезда/Świeć, gwiazdo moich dobrych dni Anna German Świeć, gwiazdo moich dobrych dni, Przyjazna dla mnie gwiazdo, świeć. Wiem, że już w życiu swym nie będę mieć, Nikogo, życzliwego mi. Wiem, że już w życiu swym nie będę mieć, Nikogo, życzliwego mi. Opuści się na ziemię jasna noc, Na niebie znów zabłyśniesz ty, Nadając memu życiu sens i moc, Promienna gwiazdo dobrych dni. Nadając memu życiu sens i moc Promienna gwiazdo dobrych dni. W pamięci wdzięcznej, wiecznie będziesz trwać, Rozświetlisz mrok pokrętnych dróg, Nadzieję zbawczą możesz także dać I wskazać mego domu próg. Nadzieję zbawczą możesz także dać I wskazać mego domu próg. Twój płomień, towarzyszył mi od lat, Zachęcał do życiowych prób. Cudowny promień, gdy opuszczę świat, Z miłością ześlij na mój grób Cudowny promień, gdy opuszczę świat, Z miłością ześlij na mój grób |
||||||
