wikonborder - 2020-05-11, 14:36 co sprawiło, ze przegrałam Brak hormonów od gina, miesiaczka (a raczej PMS podczas ktorego wariuje) i utrata pracy, kolejna i niesprawiedliwe traktowanie szefa Jaki był cel Uwolnienie sie od poczucia beznadziejnosci, chec poczucia sie błogo, choc na chwile. Czy udało się go zrealizować Tak, przez kilkanascie minut bylo naprawde mi dobrze, mozg się kąpał w przyjemnosci. Co czułaś gdy już przegrałaś? Że mam przerąbane. Ze musze znalezc lepszą zylete, szmate na wycieranie krwi i ostroznie wybierac miejsca na ciele. Że musze znalezc kolejna okazje i nastepnym razem zrobić to lepiej, zeby 'błogość' sie wydluzyla. Co dalej? Badania i wyjscie do gina po zagojeniu sie ran (nie chce isc ze swiezymi, sa na gornej czesci ud i dolnej czesci brzucha), wizyta u psychiatry, ktory znowu bedzie chrzanil o powrocie na psychoterapie, ktory byc moze zaleci mi psychiatryk (dlatego do konca w tej kwestii nie umiem sie przed nim otwierac) i dokona modyfikacji w lekach. Tak. Albo umre 
Antipoison - 2020-05-16, 22:27
Przytłaczjące i gwałtowne uczucie osamotnienia. Przekonanie, że zawsze tak będzie.
Przestać płakać. Dać ujście emocjom.
Częściowo owszem.
Pogardę względem siebie.
Pustka. Alessa - 2020-05-27, 12:28
Ogromna niepewność co do studiów, tego jak będzie wyglądać sesja.
Uspokoić się. Zredukować napięcie.
Nie do końca. Ulga jest chwilowa, napięcie niedługo wróci.
Pustkę
Nie mam zielonego pojęcia. Pomanita - 2020-06-18, 00:25
Zupełna bezradność, niemożność zrobienia czegokolwiek innego.
Zmuszenie się do działania.
Umiarkowanie.
Przez chwilę satysfakcję, potem poczucie beznadziei. Nie tyle spadek, co utrata poczucia własnej wartości i wstyd. Jednak dostałam kopa, którego szukałam.
Jutro ból, potem tylko strupy. Nie wydaje mi się, żeby w najbliższym czasie udało mi się powstrzymać. Śugestia - 2020-11-20, 11:57
Nieporozumienie z chłopakiem, strach przed końcem, przed sobą i swoją toksycznością.
Znaleźć spokój. Wrócić do działań, które były mi znajome.
Teraz już tak, choć to nie była zasługa bólu i autoagresji.
Chciałam więcej i więcej. Nie miałam zamiaru okaleczyć się do wykrwawienia, tylko poranić sobie każdy skrawek ciała. Potem znowu wróciłam na moje dno samooceny, typowo.
Próbujemy dalej, może następnym razem uda się bez autoagresji. FK my life - 2020-11-28, 16:28 moje życie <<< Dodano: 2020-12-04, 17:52 >>> ... [ Komentarz dodany przez: aga_myszka: 2020-12-04, 18:53 ] Posty w tym temacie powinno być odpowiedzią na pytania zawarte w pierwszym poście, a nie krótkim wyrażeniem lub wielokropkiem. Temat służy do zastanowienia się nad tym, co robimy. Comein - 2020-12-13, 16:44
Alkoholowo-eksperymentalny wieczór nienawiści do samej siebie. Przeszłość mnie ściga. Ostatnio nowe relacje uczuciowe i cudza czułość wywołują we mnie zupełnie odwrotny efekt. Niby wiem, że trauma, że przecież od dzieciaka mam to wszczepione w mózg, ale i tak jestem na siebie zła. Spotyka mnie cudza dobroć i czułość, a ja mam ochotę z miejsca umrzeć, wydrapać sobie wnętrzności i po prostu wyć.
Ukaranie się za bycie uszkodzonym, nic nie wartym, żałosnym. Chodziło też o ból, bo gdy ból krzyczy głośniej niż głowa, to jest szansa na odwrócenie uwagi.
Nie. Mamy kolejny dzień, a ja nadal mam te same myśli, nic się nie zmieniło, nadal nie było wystarczająco.
Kilka sekund ulgi i ekstazy, potem totalne nic i przytępiony umysł po alkoholu. Czułam, że w końcu dzieje się coś co ma sens dla mojego mózgu, coś co znam i nie robi mi (paradoksalnie) krzywdy w umyśle.
Gojenie, znowu bezsenne noce przez ból, ukrywanie problemu przed bliskimi. Alessa - 2020-12-16, 09:24
Niepewność co do sesji i pracy powodujące silne napięcie psychiczne.
Uspokoić się.
Tak, ale na krótką chwilę.
Bezsilność.
Mam mętlik w głowie, nie wiem. Cappy - 2021-02-08, 20:21 Może to nie przegranie bo nie poddałam się, ale już wiem co jest powodem. Powodem jest to że nie potrafię pomóc pewnemu użytkownikowi tego forum. Do tego doszła/wróciła do mnie sprawa z P- nie potrafię mu pomóc i to jest powód dla którego chcę się okaleczyć. Chcę sobie zrobić krzywdę. Ale nie poddam się. Jezu a było tak dobrze. <<< Dodano: 2021-03-03, 20:02 >>> Przegrałam. Trafiło w wewnętrzną stronę nadgarstka. [ Komentarz dodany przez: aga_myszka: 2021-03-04, 00:04 ] Cappy, posty w tym temacie mają być odpowiedzią na pytania zawarte w pierwszym poście i służyć analizie własnego zachowania. Twój post nie spełnia tych warunków. chiroptera - 2021-06-28, 16:05
Zbierało mi się długo. Pośrednio to, że kazali mi przyjść do pracy na 11h zamiast 10h, kiedy ja ledwo 8h wytrzymywałam. A bezpośrednim spustem było to, że współlokatorka położyła mokre naczynia tam, gdzie przed chwilą zrobiłam sobie miejsce, żeby położyć moje mokre naczynia.
Rozładowanie napięcia. Ukaranie współlokatorki.
Tak.
Spokój. Możliwość zaopiekowania się sobą przez zajęcie się ranami.
Poprosiłam w pracy o dodatkową przerwę, żeby przetrwać. Niestety konsekwencją pocięcia się jest to, że chłopak uznał to za red flag i teraz męczy mnie lęk przed odrzuceniem. Druga konsekwencja – mam ochotę ciąć się więcej. Krzysiu - 2021-06-28, 21:14 Przykro mi. Natomiast jeśli miałby Cię odtrącić z powodu faktu, że potrzebujesz być wspieraną, to byłoby to dość słabe. I nad wyraz człowiecze… Cirilla - 2021-10-02, 19:19 Co sprawiło, że przegraliście? Zachowanie ciotki. Jaki był cel aktu autoagresji? Mam dość siebie. Musiałam odreagować. Czy udało się go zrealizować? Niekoniecznie. Co czułaś/eś gdy już przegrałeś/aś? Nic. Co dalej? Chcę to powtórzyć. Zakręcona - 2021-10-30, 02:03
Dowiedziałam się czegoś przypadkiem i wolałabym żyć dalej w nieświadomości. Co mnie przestraszyło, że wolę unikać prawdy i zasmuciło, że nie mam możliwość wpływać na pewne zdarzenia. Co z tego, że coś wiem jak nie mogę tego użyć, zmienić czy naprawić.
Zmienić ból psychiczny na ból fizyczny.
Przez chwilę.
Smutek.
Czuję ból w sercu (w sensie psychicznym). Pustkę. I chciałabym o tym zapomnieć, cofnąć się w czasie i nie usłyszeć tego. Cezar00 - 2022-01-03, 01:49
Rozstrzęsienie, poczucie winy, niemożliwość pogodzenia się z tym co się stało i dzieje. I nie mam tu na myśli cięcia się ani żadnej cielesnej autoagresji
Oderwanie myśli, zabicie chociaż chwili czasu.
Nie. Nic nie będzie w stanie zrealizować celu autoagresji i nie będę chciał go powtarzać. Dziś po prostu czuję kulminacyjny dzień jak dotąd.
Świadomość, że prawdopodobnie już za późno na cokolwiek, na jakikolwiek ratunek. Mimo choćbym chciał góry przenosić i nagle zmienić się w złotego sercem, czynem, rozumem człowieka.
Nie wiem, nie wiem co będzie dziś, jutro,za tydzień, miesiąc, rok. Wszechobecna niepewność. Cappy - 2022-02-05, 19:10 Co sprawiło, że przegrałam? Nagła pustka, myśl o beznadziejności, bezsensu. Jaki był cel? Ciężko stwierdzić. Czy udało się go zrealizować? Po części. Co dalej? Nic. Ręka bolała strasznie, przez najbliższy czas chyba tego nie zrobię. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
