To jest tylko wersja do druku, aby zobaczyć pełną wersję tematu, kliknij TUTAJ
Autoagresywni
Forum dla ludzi z problemami

Problemy - Prokrastynacja - jak z tym walczyć ?

Anonymous - 2012-10-19, 18:23
Temat postu: Prokrastynacja - jak z tym walczyć ?
Wie ktoś jak poradzić sobie z prokrastynacją?
To coś mnie dobija, nic z tym nie mogę zrobić.

Dla tych co nie wiedza o co chodzi ;]
Kod:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Prokrastynacja

99ewap - 2012-10-19, 18:33

Też mam podobny problem,czy to jest to...nie wiem choruje na depresję sama siebie zmuszam do działania zaczynam nie końce etc. zauważylam ze łatwiej mi pracować z kimś jak samej ,pomaga mi tez powiedzenie kmuś ze dzis mam w planach to i to zrobić (łyso wtedy sie przyznać ze nie zrobiłam)
Otto - 2012-10-19, 19:31

ja muszę mieć odpowiedni dzień do "działania" potrafię odkładac i odkładac kilka spraw a gdy najdzie mnie ochota pozałatwiam wszystko na raz.....
Anonymous - 2012-10-19, 21:26

Nawet nie wiedziałam, że to ma swoją nazwę. Mam tak...nienawidzę czegoś załatwiać przez telefon, zwlekam do momentu ostatecznego. Prawo jazdy zaczęłam 2 lata temu i nie skończyłam, ciągle zwlekałam z tym jak nawet miałam pieniądze na to - odkładam to bojąc się porażki i kompromitacji po raz kolejny, a wszystkim mówię na około, ze już się zapisuje, już zdaje itd. Jak mam coś załatwić w banku to też zwlekam, już jak dzwonią do mnie to wtedy za 2 dni jakoś przyjdę - nie wiem, boje się jakoś :/ Dziwne to jest... gdybym była głodna i miałam bym po pizze zadzwonić, zwlekałabym do końca, aż bym padła. Oczywiście przy kimś nie, ale sama to bym zwlekała zadzwonić :|
Anonymous - 2012-10-20, 07:18

Nika, mam to samo i prawka też nie zrobiłem. Wszystko odkładam na później, na jutro a to jutro nigdy nie przychodzi. Co lepsze nie wiem jak to zmienić żeby było normalnie bo imo to nie jest normalne...
Strigoi - 2012-10-20, 09:12

Łał, widzę że każde ludzkie zachowanie ma już przypisaną jednostkę chorobową.
Ja bym się tak nie spieszyła z autodiagnozą, prawie nigdy nie bywa trafna. No i objawy depresji również uwzględniają lęk i niechęć do działania, więc może jeżeli podejrzewacie u siebie prokrastynację, to umówcie się na konsultację do specjalisty żeby to potwierdzić. Przy okazji będziecie mogli zacząć to leczyć.
Obstawiam że pozostałe 90% przypadków to usprawiedliwianie się ;)

Anonymous - 2012-10-20, 09:42

Mój przypadek jest taki, napisze tak :
-lęk przed porażką, zakładam z góry ze coś co robię mi się nie uda co prowadzi do tego ze większość zadań odkładam na jutro, które nigdy nie nadchodzi.
-stres przed niektórymi zadaniami tak mnie dobija że po prostu uciekam o nich, np nie zrobiłem prawo jazdy choć zacząłem i nie skończyłem bo uczenie się dla mnie przepisów było monotonne co gorsza bałem się uczyć jazdy cały czas rysowałem w głowie czarne scenariusze
-trochę jakby lek przed innymi, szczególnie przed kobietami bo z góry zakładam że zostanę odrzucony. :?

Teraz powinienem uczyć się angielskiego ale pewnie nic z tego nie wyjdzie...
To coś powoli i nieubłaganie ciągnie mnie do samobójstwa, co nie jest tak tragicznym rozwiązaniem z mojego punktu widzenia.

Noyee, ja mam za sobą już leczenie na depresje, manię, pobyt w psychiatryku a po tych lekach czuje się tak samo. Równie dobrze mogłem jeść cukierki efekt byłby ten sam.

Anonymous - 2012-10-20, 11:17

Herald napisał/a:
Mój przypadek jest taki, napisze tak :
-lęk przed porażką, zakładam z góry ze coś co robię mi się nie uda co prowadzi do tego ze większość zadań odkładam na jutro, które nigdy nie nadchodzi.
-stres przed niektórymi zadaniami tak mnie dobija że po prostu uciekam o nich, np nie zrobiłem prawo jazdy choć zacząłem i nie skończyłem bo uczenie się dla mnie przepisów było monotonne co gorsza bałem się uczyć jazdy cały czas rysowałem w głowie czarne scenariusze
-trochę jakby lek przed innymi, szczególnie przed kobietami bo z góry zakładam że zostanę odrzucony. :?
.


Kurczę, Herald jakbym siebie widziała :| To samo...

mynia - 2013-01-12, 12:49

Ja też często wszystko odkładam na później. I to niekonieczne na kilka dni, ale np. przekładam coś o godzinę, dwie..
Polega na oszukiwaniu własnego rozsądku, że najodpowiedniejszą porą na rozpoczęcie nauki jest tzw. "pełna" godzina. "Biorę się od dwunastej... Biorę się od trzynastej... Ile mam minut do czternastej?... Jeszcze przed piętnastą zdążę wejść na Facebooka... Do szesnastej i tak nic nie zrobię, bo trzeba zjeść obiad. Biorę się od siedemnastej...". Zwykle kończy się na tym, że nic się nie zrobi, albo zarwie się noc..

Anonymous - 2013-05-14, 13:56

Jak się ma depresję, to wszystko odkłada się na później, bo nie ma się na nic ochoty. Zrozumie to tylko ten kto ją ma. Ledwo co się wyrabiam z pracą licencjacką, ale na szczęście się wyrobię. Gdyby nie pomoc innych ciężko by było...
selfishbastard - 2013-06-02, 15:55

Nika napisał/a:
...nienawidzę czegoś załatwiać przez telefon, zwlekam do momentu ostatecznego.

Ja już nie raz miałam taką sytuację, że albo do dentystki albo do fryzjerki trzeba było zadzwonić i zamiast dzwonić już w ostateczności po prostu do niech szłam. Z nikim przez telefon nie rozmawiam, ewentualnie sms.

mynia napisał/a:
...najodpowiedniejszą porą na rozpoczęcie nauki jest tzw. "pełna" godzina. "Biorę się od dwunastej... Biorę się od trzynastej... Ile mam minut do czternastej?... Jeszcze przed piętnastą zdążę wejść na Facebooka... Do szesnastej i tak nic nie zrobię, bo trzeba zjeść obiad. Biorę się od siedemnastej...". Zwykle kończy się na tym, że nic się nie zrobi, albo zarwie się noc..

o dokładnie. właśnie teraz powinnam się wziąć za pierdyliard spraw, które koniecznie muszę zrobić na jutro a odkładam w nadziei, że będę mogła wymówić się czymkolwiek. Boję się głownie babci, która zacznie mnie wyzywać i robić awantury.

Nightingale - 2013-08-06, 11:39

Czasem najzwyczajniej w świecie zmuszam się do `ruszenia do przodu`, zaciskam zęby i robię, co mam do zrobienia, choć w trakcie wykonywania czynności wielokrotnie mam ochotę ją przerwać.
czarna200 - 2013-09-18, 13:59

Poszłam do LO dla dorosłych... Wcześniej powiedziałam sobie: wez się w garść, ucz się. Myślałam, że uda mi się przełamać ta niechęć do nauki, od rodziny ciągle słyszę "ucz się, jesteś leniwa, nie dasz rady w życiu", chciałabym to zmienić i zacząć się uczyć i coś znaczyć, ale nie umiem sie zmotywować, teksty typu "zaraz ci nakopię do d*py" powodują, że czuję się wyśmiewana i niezrozumiana, a często to słyszę. Już nie wiem co mam zrobić, to mnie dobija, miałam zad dom. i 2 tygodnie na jego zrobienie - nie zrobiłam, bo odkładałam, a dziś stwierdziłam, że mi się nie chce... Kurde, ale ja grzesze tym lenistwem. :x Jak to jest, że marzy mi się normalne życie, a nic z tym nie robię? Wiem, że to ciężko zrozumieć bo ja sama tego nie rozumiem, ale już od przedszkola jak pani kazała coś robić, jakieś zabawy na logikę to płakałam i uciekałam. Ktoś ma podobny problem?

Masa błędów, szkoda wypisywać. | S.

Pomanita - 2013-09-19, 20:54

Bardzo długo nie wierzyłam w prokrastynację, uważałam, że to tylko kolejny sposób na usprawiedliwienie swojego lenistwa, ale jakiś czas temu, mniej więcej wtedy, kiedy zalogowałam się na forum stało się to dla mnie prawdziwym problemem. Wszystko na ostatnią chwilę, zwłaszcza jakieś urzędowe sprawy, przez co na włosku zawisła bardzo ważna sprawa, cudem udało mi się to załatwić. Tak samo z uczeniem, niby wiem, że mogę, ale nie jestem w stanie się zmusić. Mówię do siebie - teraz wstaję i robię to i to, ale nie jestem w stanie się ruszyć. Nieraz działa samodzielne podniesienie się za włosy, ale do tego trzeba chociaż ruszyć ręką.

selfishbastard napisał/a:
Nika napisał/a:
...nienawidzę czegoś załatwiać przez telefon, zwlekam do momentu ostatecznego.

Ja już nie raz miałam taką sytuację, że albo do dentystki albo do fryzjerki trzeba było zadzwonić i zamiast dzwonić już w ostateczności po prostu do niech szłam. Z nikim przez telefon nie rozmawiam, ewentualnie sms.

Mam dokładnie to samo, nieraz tracę przez to mnóstwo czasu, bo idę gdzieś i dowiaduję się, że zamknięto piętnaście minut temu, a gdybym zadzwoniła wszystko byłoby już dawno załatwione.

Neverhood - 2014-11-21, 21:25

Dzisiaj, po zmarnowaniu prawie całego dnia, mam już dość. :| Potrafię w weekend wstać o 13, do 15 przeglądać internet, wtedy dopiero zjeść "śniadanio-obiad", bo głód jest już nie do zniesienia, do 18 pogrążać się w żalu nad sobą, że tyle czasu już zmarnowałem i nic nie zrobiłem... Nie wiem, czy do podpada pod prokrastynację, ale na pewno mam poważny problem z zarządzaniem swoim czasem.

Postanawiam, że przestaję dysponować swoim czasem spontanicznie, bez planu, bo u mnie to po prostu nie działa. Muszę mieć system. Zamierzam wstawać o określonej godzinie (czyli na jutro nastawiam budzik na 10.30, to już będzie coś), zjeść, i poświęcić dzień nauce do kolokwium. I do tego też trzeba mieć system, bo u mnie nauka to siedzenie na komputerze i przerywanie roboty co 5-10 minut, żeby sprawdzić fejsa albo jakieś forum... Pełna godzina nauki, bez przerywania, potem godzina na swoje zajęcia, żeby odpocząć i mieć w końcu jakiś swój czas na hobby. Mój czas wolny jest tak pofragmentowany, że muszę sobie zacząć wydzielać takie bloki na określone zajęcia. Pora zacząć, bo inaczej całe studia zmarnuję.



Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group