aga_myszka - 2010-01-18, 19:25 Temat postu: Uzależnienie od drugiej osoby Octopus, czytasz mi w myślach, właśnie zamierzałam założyć taki temat 
Uzależniłam się od pewnej osoby. Kiedy ostatnio ta osoba się nie odzywała, przeżywałam prawdziwe delirium. Jak wreszcie się z nią spotkałam, to ona uświadomiła mi, co tak naprawdę wyprawiam. Na terapię odwykową się nie wybieram, sama jestem w stanie "poustawiać sobie w głowie wszystko po kolei", a przynajmniej mam taką nadzieję... 
Tak, Asie dwie, Wy wiecie, o co chodzi. Anonymous - 2010-01-19, 17:36 Jestem uzależniona od ludzi. Muszę mieć z kim rozmawiać, muszę mieć, w kimś ewidentne oparcie... Gdy nie ma nikogo na gg, panikuję. Może dlatego cały czas tu siedzę... Anonymous - 2011-02-03, 22:26 A ja jestem uzależniona od swojej terapeutki... panicznie boję się, że wyrzuci mnie z terapii, bo uzna, że nie warto mi pomagać. Ona wie o moim strachu. Pracujemy nad tym. Ale to strasznie trudne, w końcu, nawet moi rodzice mnie odrzucili 
Skorpion - 2011-02-04, 22:29 Ja też najbardziej boję się odrzucenia ze strony najbliższych osób... zwłaszcza ze strony mojego faceta. Potrafię ciągle chodzic struta, bo we łbie robią mi się te dziwne lęki, że napewno już niedługo mnie zostawi, że znajdzie lepszą...ale jakoś sobie radzę, ostatnio już prawie pozbyłam się tych podłych myśli. Jakoś w miarę potrafię to jeszcze sama ogarnąc. I właśnie odkąd pamiętam, to najbardziej przeraża mnie wizja odrzucenia przez kogoś...nie wiem czemu tak mam! acic - 2011-03-28, 11:58 Ja jestem uzależniona od jednej osoby, która ma mnie dość, bo nawet nie próbuje mnie zrozumieć. Nie wiem co zrobię kiedy jej zabraknie..?Podobno to ma się stać w ten piątek, albo w najbjiższym tygodniu. Nie potrafię w to uwierzyć. To jak sf... Lithium - 2011-06-03, 13:07 Byłam uzależniona od chłopaka. Kurde. Jak ja teraz tego żałuje. Przemyślałam i zdałam sobie kilka spraw. To chłopak ma o mnie zabiegać a nie ja o niego, a u nas tak było.. I tego strasznie żałuje.. Mam co chciałam. Teraz już dam sobie z nim spokój i znajdę nowy model  Och.. Oby to był wysoki brunet z długimi kręconymi włosami ^^ Tylko będzie mi się z tym imbecylem kojarzył :f
A tak od ludzi chyba nie jestem uzależniona. Jestem bardziej samotnikiem, milczkiem. Chociaż coraz bardziej mnie to męczy.. I chcę się otworzyć.. meggi - 2012-07-19, 13:27 Myślałam, że tylko ja mam taki problem. Jestem uzależniona od rozmów z kilkoma osobami, ale sama stara się nie inicjować kontaktu, bo wydaje mi się, że uznają to za narzucanie i że w końcu odejdą. A może to nie uzależnienie, a strach przed odejściem kogoś? Anonymous - 2012-08-07, 13:09 Temat postu: Uzależnienie od drugiej osoby Nie znalazłam takiego tematu... Jak objawia się uzależnienie w związku? Jak z tym walczyć? Podejrzewam, że w moim przypadku mogę mieć z tym do czynienia. I na pewno nie jest to zdrowe dla związku. Czy ktoś wie coś więcej na ten temat? undertaker - 2012-08-08, 18:14 Coś w rodzaju: "bez tej osoby nie umiem żyć"? Anonymous - 2012-08-08, 20:49 Tak. Mimo że mocno mnie rani, krzywdzi i ogólnie ma gdzieś. Ale bez niej nie widzę sensu... Lithium - 2012-08-08, 21:32 Hmm.. Przypomina mi się książka ''Cierpienia młodego Wertera'', który był zakochany we własnym wyobrażeniu kobiety.. Czytałaś może? W pewnym okresie mojego związku właśnie tak się czułam, ale to było w ogóle zabarwione innym tłem, choć, może nie. Ale rozumiem to. Bardziej byłam kiedyś uzależniona od przyjaciółki, strasznie mnie raniła, a ja tego nie zauważałam, ale wszyscy wokoło widzieli. Pod jej wpływem raniłam bliskie mi osoby. Ale w pewnym sensie, brałam z niej przykład, co do dziś dzień czuję.. Cieszę się, że nasz kontakt się urwał, ale mimo to, chciałabym z nią czasem pogadać.
Może przesadna zazdrość? Ciekawość? Wszystko w nadmiarze? Czujesz, że podporządkowałaś swoje życie tej osobie.
Najlepiej pogadać z tą osobą skoro Cię rani.. murango - 2012-08-08, 22:14
Oj, ja też miałam takie doświadczenie w swoim życiu. To są jedne z moich gorszych wspomnień. Zaczynamy na wszystko tej osobie pozwalać, jeśli kłócimy się o swoje to i tak na końcu się poddajemy, wracamy, przepraszamy, choć wiemy, że mieliśmy rację. Idealizujemy tę osobę i nie dopuszczamy do siebie jej prawdziwego "ja".
Może to okrutne, ale jeśli rozmowy nic nie dają to trzeba wytoczyć ciężką artylerię - zerwać kontakt. Anonymous - 2012-08-09, 17:05 Też miałem takie doświadczenie..może nadal tak mam....że nadal o niej myśle. Jesli chodzi o moją byla,nie doszłą żone,nie nawidze Jej za to co zrobila ale jednak jakąs cząstka mnie która nadal ja kocha,tęskni,zresztą pierwszy raz w zyciu tak naprawde kochałem i poniosłem tego konsekwencje bo zranila mnie do szpiku kości,jak nikt inny. Anonymous - 2012-08-09, 17:18 Ja tak mam w tej chwili... Stąd ten temat. Tzn. tkwię w związku, w którym praktycznie nie ma już radości, są tylko łzy. On mnie rani tak, jak może zranić najbliższa osoba - uderzając w najczulszy punkt, tam gdzie wie, że bardzo zaboli. A ja zaczynam szukać winy w sobie, chociaż wszyscy dookoła mówią mi, że nie powinnam dać się tak traktować. Nie umiem żyć bez niego, nawet jak jest bardzo źle, to wolę wciąż ciągnąć ten związek, niż się rozstać. Bo nie potrafię odejść... Pomyślałam, że mogę być od niego uzależniona... a to już nie jest zdrowe... Anonymous - 2012-08-09, 17:26 Ale to droga do nikąd,wiem to po sobie,jak z nią byłem i jej kłamstwa stopniowo wychodziły,rozstawalismy sie po czym wracalismy do siebie,itd.,nie umiałem bez niej żyć. Ale nie można tkwić w swego rodzaju iluzji zwiazku którego dawno juz nie ma,w dodatku jak napisałaś,
Tak czy inaczej to Ty musisz podjąć decyzje,po drugie miłość to nie przyzwyczajenie,w takim czymś nie można być szczęsliwym,chyba że ktoś z was jest egoista. |
||||||||||||||||
